Vandaag hebben we helaas afscheid moeten nemen van onze trouwe Nirak. Op de scans die vandaag gemaakt zijn bleek dat de tumor weer flink is gaan groeien. Waar ze voor de operatie een tumor had met een doorsnede van een centimeter had ze na ongeveer 6 maanden weer wat tumorweefsel op de geopereerde plek. Door de problemen die ze de laatste tijd had hadden we het vermoeden er iets niet goed was. De tumor was gigantisch gegroeid en drukte enorm op haar hersenen. Daarom hebben we besloten haar van haar pijn te verlossen en hebben we afscheid genomen van een geweldige boxer, een goede leraar (zowel voor de honden als voor ons) maar boven alles een echt maatje!
Op 14 juli 2001 kwam ze in ons leven. Een pup van een paar weken oud, vol leven en toen al met een stevige persoonlijkheid. Dat bleek bij het eerste bezoekje wat we met haar aflegden. We stopten even bij vrienden met twee tekkels en binnen de kortste keren had ze die op de bank gejaagd en had ze de hele vloer voor haar alleen. Een dag later werd ze voorgesteld aan Crespa, haar pleeg oma. Hoewel die in eerste instantie weinig moest hebben van die kleine druktemaker heeft ze haar wel vanaf dat moment in de gaten gehouden en haar opgevoed.
In de jaren daarna groeide ze op tot een top hond. Vol energie, vol kattenkwaad maar altijd met een eerlijk en stabiel karakter. Ze heeft gestudeerd voor hersenchirurg tijdens het ontleden van diverse knuffelberen, was he-le-maal gek op tennisballen, wist haar weg met fribees (ze kon ze beter vangen dan wij ze gooiden), was dol op het bos en dook in elke plas, ven of meertje.
Een paar maanden geleden kreeg ze de zorg opgelegd van Dorus, haar pleegkindje. Helaas heeft ze haar werk niet af kunnen maken maar de afgelopen tijd heeft die kleine al enorm veel geleerd.
Nirak, we missen je enorm! Bedankt voor die 9 volle jaren waarin we van je hebben mogen genieten, we zijn blij en trots dat we voor je hebben mogen zorgen.